Postanowienie w sprawie interpretacji prawa podatkowego

 

źródło - http://sip.mf.gov.pl
Rodzaj dokumentu postanowienie w sprawie interpretacji prawa podatkowego
Sygnatura PP1-443/037/06
Data 2006.04.10
Autor Lubelski Urząd Skarbowy
 
Pytanie podatnika

Czy pojazdy w rozumieniu zapisów ustawy o podatku od towarów i usług (art. 86 ust. 4) mogą być klasyfikowane jako z jednym rzędem siedzeń i w związku z tym podlegać pełnemu odliczeniu VAT?


P O S T A N O W I E NI E

Na podstawie art. 216 i art. 14a §1 i §4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (tekst jednolity Dz. U. z 2005 r. nr 8, poz. 60 ze zm.) po rozpatrzeniu pisemnego wniosku znak xyz z dnia 03.11.2005 r. (data wpływu do tut. Urzędu 12.01.2006 r.) uzupełnionego pismem znak xyz z dnia 07.04.2006 r. o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego co do zakresu i sposobu zastosowania ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług w sprawie klasyfikacji samochodów ciężarowych posiadających świadectwo homologacji typu wyposażonych w części ładunkowej w składane siedzenia (ławki) i możliwości odliczenia podatku VAT - stwierdzam, że stanowisko Wnioskującego jest prawidłowe.

U Z A S A D N I E N I E

W dniu 12.01.2006 r. do Naczelnika Lubelskiego Urzędu Skarbowego wpłynął do rozpatrzenia zgodnie z właściwością miejscową wniosek Spółki skierowany do Ministerstwa Finansów o udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu stosowania prawa podatkowego w indywidualnej sprawie, w której nie toczy się postępowanie podatkowe, kontrola podatkowa ani postępowanie przed sądem administracyjnym.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że Spółka sprzedaje pojazdy marki FS LUBLIN. Pojazdy te w części ładunkowej posiadają składane siedzenia (ławki boczne) przymocowane do ścian bocznych pojazdu, które umożliwiają okazjonalny przewóz osób w pozycji bokiem do kierunku jazdy. Przewóz osób nie wyklucza możliwości przewozu ładunków.
Samochody te posiadają świadectwo homologacji typu jako pojazdy ciężarowe o podrodzaju van wydane na podstawie obowiązujących przepisów w sprawie homologacji pojazdów samochodowych i przyczep oraz w sprawie warunków technicznych pojazdów oraz zakresu ich niezbędnego wyposażenia.
W opinii diagnostów umieszczenie w części ładunkowej ławek stanowi dodatkowy rząd siedzeń.

W związku z powyższym Wnioskujący prosi o jednoznaczne stwierdzenie, czy pojazdy te w rozumieniu zapisów ustawy o podatku od towarów i usług (art. 86 ust. 4) mogą być klasyfikowane jako z jednym rzędem siedzeń i w związku z tym podlegać pełnemu odliczeniu VAT?

W ocenie Wnioskującego, w przedmiotowej sprawie pojazdy, które mają standardowe rzędy siedzeń oddzielone od części ładunkowej a dodatkowo wyposażone są w siedzenia składane (ławki) wzdłuż bocznych części nadwozia pojazdu mogą korzystać z pełnego odliczenia VAT o ile spełniają wymagania ustawy zawarte w art. 86 ust. 4 pkt 1 i 2. Przyjęcie, że są to kolejne rzędy siedzeń jest zdaniem Wnioskującego nieuprawnioną interpretacją obowiązujących w tej mierze przepisów, w swojej konsekwencji szkodliwą dla podatnika. Ustawodawca bowiem nie uwzględnił w treści przepisu sytuacji, gdy pojazd posiada boczne siedzenia składane (ławki) w przestrzeni ładunkowej. W uzasadnieniu swojego stanowiska Wnioskujący odwołuje się do definicji ?siedzenia? i ?siedzenia składanego? zawartej w regulaminie nr 17 Europejskiej Komisji Gospodarczej ONZ, stanowiącym załącznik do porozumienia dotyczącego przyjęcia jednolitych wymagań technicznych dla pojazdów kołowych, wyposażenia i części, które mogą być stosowane w tych pojazdach, oraz wzajemnego uznawania homologacji udzielonych na podstawie tych wymagań określający jednolite przepisy dotyczące homologacji pojazdów w zakresie siedzeń, ich punktów kotwiczenia oraz zagłówków (E/ECE/324, E/ECE/TRANS/505 Rev. 1/Add.16/Rev.4 z 31 lipca 2002 r.). Na mocy Oświadczenia Rządowego z dnia 10 lutego 2004 r. (Dz. U. Nr 112, poz. 1185) Polska jest związana treścią powyższego Regulaminu. Zgodnie z rozporządzeniem Ministra Infrastruktury z dnia 30 grudnia 2003 r. w sprawie homologacji pojazdów samochodowych i przyczep (Dz. U. z 2004 r. Nr 5, poz. 30) stanowi on podstawę do wydania przez Ministra świadectwa homologacji dla przedmiotu wyposażenia lub części pojazdu (§ 5 ust. 1).
Zgodnie z definicjami podanymi w pkt 2.3 oraz 2.9 Regulaminu- termin ?siedzenie? oznacza zespół, który może ale nie musi być integralną częścią struktury pojazdu, przeznaczony do siedzenia dla jednej dorosłej osoby. Określenie to obejmuje siedzenie indywidualne lub część siedzenia kanapowego przeznaczoną do siedzenia dla jednej osoby. Natomiast termin ?siedzenie składane? oznacza siedzenie dodatkowe przewidziane do wyjątkowego użycia, które normalnie jest złożone. Zgodnie z powyższym, siedzenie składane przeznaczone jest tylko do wyjątkowego użycia i jego zamontowanie nie powinno stanowić przesłanki do uznania, że przestrzeń w której jest zamontowane traci walor przestrzeni przeznaczonej do przewozu ładunków oddzielonej ścianą lub trwałą przegrodą.

W przedstawionym w w/w piśmie stanie faktycznym organ podziela stanowisko Podatnika.

Zgodnie z postanowieniami art. 86 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług w zakresie w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.
Z treści art. 86 ust. 3 cyt. ustawy wynika, że w przypadku nabycia samochodów osobowych oraz innych pojazdów samochodowych o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony kwotę podatku naliczonego stanowi 60% kwoty podatku określonej w fakturze lub kwoty podatku należnego z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów lub kwoty podatku należnego od dostawy towarów dla której podatnikiem jest ich nabywca- nie więcej jednak niż 6.000 zł. Przy czym przepis ust. 3 nie dotyczy w myśl ust. 4 cyt. art. 86:

1) pojazdów samochodowych mających jeden rząd siedzeń, który oddzielony jest od części przeznaczonej do przewozu ładunków ścianą lub trwałą przegrodą, klasyfikowanych na podstawie przepisów prawa o ruchu drogowym do podrodzaju: wielozadaniowy, van;
2) pojazdów samochodowych mających więcej niż jeden rząd siedzeń, które oddzielone są od części przeznaczonej do przewozu ładunków ścianą lub trwałą przegrodą i u których długość części przeznaczonej do przewozu ładunków, mierzona po podłodze od najdalej wysuniętego punktu podłogi pozwalającego postawić pionową ścianę lub trwałą przegrodę pomiędzy podłogą a sufitem do tylnej krawędzi podłogi, przekracza 50% długości pojazdu; dla obliczenia proporcji, o której mowa w zdaniu poprzednim, długość pojazdu stanowi odległość pomiędzy dolną krawędzią przedniej szyby pojazdu a tylną krawędzią podłogi części pojazdu przeznaczonej do przewozu ładunków, mierzona w linii poziomej wzdłuż pojazdu pomiędzy dolną krawędzią przedniej szyby pojazdu a punktem wyprowadzonym w pionie od tylnej krawędzi podłogi części pojazdu przeznaczonej do przewozu ładunków;
3) pojazdów samochodowych, które mają otwartą część przeznaczoną do przewozu ładunków;
4) pojazdów samochodowych, które posiadają kabinę kierowcy i nadwozie przeznaczone do przewozu ładunków jako konstrukcyjnie oddzielne elementy pojazdu;

5) pojazdów samochodowych będących pojazdami specjalnymi w rozumieniu przepisów prawa o ruchu drogowym o przeznaczeniach wymienionych w załączniku nr 9 do ustawy;
6) pojazdów samochodowych konstrukcyjnie przeznaczonych do przewozu co najmniej 10 osób łącznie z kierowcą- jeżeli z dokumentów wydanych na podstawie przepisów prawa o ruchu drogowym wynika takie przeznaczenie;
7) przypadków, gdy przedmiotem działalności podatnika jest:
a) odprzedaż tych samochodów (pojazdów) lub
b) oddanie w odpłatne używanie tych samochodów (pojazdów) na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innych umów o podobnym charakterze, i te samochody (pojazdy) są przez podatnika przeznaczone wyłącznie do wykorzystania na te cele przez okres nie krótszy niż sześć miesięcy.

Spełnienie wymagań dla pojazdów samochodowych określonych w ust. 4 pkt 1- 4 stwierdza się jak mówi ust. 5 cyt. art. 86 na podstawie dodatkowego badania technicznego przeprowadzonego przez okręgową stację kontroli pojazdów, potwierdzonego zaświadczeniem wydanym przez tę stację oraz dowodu rejestracyjnego pojazdu, zawierającego właściwą adnotację o spełnieniu tych wymagań.
Jak wynika z powołanych powyżej przepisów dla stwierdzenia, że pojazdy samochodowe określone w pkt 1- 4 art. 86 spełniają wymagania do uznania je za pojazdy samochodowe przy nabyciu których podatnik ma prawo do odliczenia w całości podatku naliczonego wymagane są dwa dokumenty:

- zaświadczenie wydane przez okręgową stację kontroli pojazdów (po dokonaniu dodatkowego badania technicznego),
- dowód rejestracyjny pojazdu (zawierający właściwą adnotację o spełnieniu tych wymagań).
Ograniczenia zawarte w art. 86 ust. 3 nie dotyczą jednak podatników u których przedmiotem działalności jest odprzedaż lub oddanie w odpłatne używanie tych pojazdów na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innych umów o podobnym charakterze pod warunkiem, że samochody te są przez podatnika przeznaczone wyłącznie do wykorzystania na te cele przez okres nie krótszy niż 6 miesięcy.

W świetle przedstawionych unormowań prawnych należy stwierdzić , iż Spółka prowadząc działalność gospodarczą w zakresie sprzedaży hurtowej pojazdów samochodowych ma prawo do obniżenia podatku należnego o cały podatek naliczony zawarty w fakturach z tytułu nabycia towarów i usług związanych z tą sprzedażą.

Prawo do odliczenia w całości podatku naliczonego przez nabywców przedmiotowych pojazdów, którzy nie prowadzą działalności wymienionej w pkt 7 ust. 4 cyt. art. 86 można oceniać na podstawie treści zawartej w ww. dokumentach tj. zaświadczeniu i dowodzie rejestracyjnym. Zapytanie w tym zakresie winni złożyć zainteresowani tym prawem nabywcy pojazdów.

Udzielona interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania niniejszego postanowienia.

Zgodnie z art. 14 b § 1 i § 2 Ordynacji podatkowej niniejsza interpretacja nie jest wiążąca dla podatnika, płatnika lub inkasenta, natomiast jest wiążąca dla organów podatkowych i organów kontroli skarbowej właściwych dla wnioskodawcy - do czasu jej zmiany albo uchylenia.

Na niniejsze postanowienie zgodnie z art. 236 w związku z art. 14a § 4 Ordynacji podatkowej służy prawo wniesienia zażalenia do Dyrektora Izby Skarbowej w Lublinie za pośrednictwem Naczelnika Lubelskiego Urzędu Skarbowego w Lublinie w terminie 7 dni od dnia jego doręczenia.

Zażalenie od postanowienia organu podatkowego powinno zawierać zarzuty przeciwko postanowieniu, określać istotę i zakres żądania będącego przedmiotem zażalenia oraz wskazywać dowody uzasadniające to żądanie (art. 222 oraz 239 Ordynacji podatkowej).